Η εφηβεία αποτελεί μια πολύ σημαντική αναπτυξιακή περίοδο για ένα παιδί. Μάλιστα, θα μπορούσε να αποτελεί συνώνυμο της πρόκλησης. Τα έφηβα παιδιά διακατέχονται από περιέργεια, επιθυμία ανεξαρτητοποίησης και ανακάλυψης του κόσμου μόνα τους. Η εφηβεία κρύβει μέσα της πολλές απώλειες και πολύ θρήνο. Απώλεια της παιδικής ηλικίας, απώλεια του παιδικού σώματος, απώλεια σχολείου (αλλαγή δημοτικού με γυμνάσιο) και άλλες πολλές απώλειες, οι οποίες εγείρουν συναισθήματα που πολλές φορές οι έφηβοι δυσκολεύονται να διαχειριστούν. Το διαπροσωπικό περιβάλλον του εφήβου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο,. καθώς μπορεί να συμβάλει να μάθει ο έφηβος τρόπους να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που προκύπτουν.
Μια συχνή συμπεριφορά που υιοθετούν συχνά τα παιδιά κατά την εφηβική ηλικία είναι αυτή του αυτοτραυματισμού.
Ο αυτοτραυματισμός σχετίζεται με οποιαδήποτε εκούσια πράξη τραυματισμού ή δηλητηρίασης. Ο έφηβος θα τραυματίσει τον εαυτό του εσκεμμένα. Μέσα από τον αυτοτραυματισμό, οι έφηβοι δεν έχουν σκοπό τον θάνατο, ούτε σκοπεύουν με αυτό τον τρόπο να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.
Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι που χρησιμοποιούν οι έφηβοι για τον αυτοτραυματισμό είναι με την χρήση αιχμηρών αντικειμένων για να κόψουν διάφορα σημεία του σώματος (συνήθως καρποί και περιοχή των μηρών), έντονα χτυπήματα σε διάφορα μέρη του σώματος, κάψιμο διαφόρων περιοχών του σώματος, έντονα τσιμπήματα ή/και ξύσιμο με σκοπό την πρόκληση αιμορραγίας, παρέμβαση σε πληγές, τράβηγμα μαλλιών, φρυδιών, αυτό-δηλητηρίαση με διάφορα φάρμακα.
Οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν έναν έφηβο στον αυτοτραυματισμό είναι πολλοί και διάφοροι. Ο έφηβος μέσα από αυτή την πράξη προσπαθεί να νιώσει ότι είναι ζωντανός, να τιμωρηθεί, να ζητήσει βοήθεια και στήριξη, ξαναπάρει τον έλεγχο στα χέρια του, να νιώσει ανακούφιση και να αισθανθεί καλύτερα.
Οι έφηβοι που αυτοτραυματίζονται βιώνουν μια προσωρινή και όχι μόνιμη ανακούφιση. Αυτό που τους δυσκολεύει και τους προβληματίζει, εξακολουθεί να υπάρχει και όταν δεν επικοινωνείται σε κάποιον ενήλικο που μπορεί να τους βοηθήσει, παραμένει εκεί. Εάν ο έφηβος δεν μάθει νέους βοηθητικούς τρόπους διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων, κάθε φορά που θα αισθάνεται άσχημα ή θα κάνει αρνητικές σκέψεις, θα καταφεύγει στον αυτό-τραυματισμό.